දරුවන්ට ශාරීරික දඬුවම් ලබාදීම සාර්ථකද? අසාර්ථකද?

ශාරීරික දඬුවම් කියන්නේ කුමක්ද?

වෙනත් කෙනෙක් විසින් ද්වේෂ සහගතව ජීවිතය හිංසනයට වේදනාවට කරදරයට පත් කරවීම.

රවා බැලීම, නපුරු ලෙස බැලීම, අසභ්‍ය වචනයෙන් ඵරුෂ වචනයෙන් ආක්‍රෝශ කිරීම ආදී නොයෙක් ක්‍රමයන් මඟින්ද හිංසනයට පත් කල හැකියි.

තමා විසින්ම තමාගේ ජීවිතය හිංසනයට පත් කර ගැනීමද ගත හැකියි.

සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල නිරන්තරයෙන්ම දඬුවම් වලට ලක් වෙන්නන් සහ නිල නොලත් දඬුවම් ලබා දෙන්නන් සිටින බවද සැවොම දන්නා දෙයකි.

දරුවන්ට ලබා දෙන ශාරීරික දඬුවම් ගැන තිබෙන අදහස කුමක්ද?

“දරුවන්ට ශාරීරික දඬුවම් ලබා නොදිය යුතුයි” යනු මගේ අදහසයි.

දරුවෝ වැරදි කරන්නේ නැත.

ඔවුන් යමක් කරන්නේම පිටතින් තම මනසට ලැබෙන හේතු නිසාවෙනි.

පිටතින් ලැබෙන හේතුව හෝ හේතු ගැන නිවැරැදිබාවය ගැන දරුවන්ට පැහැදිලි අවබෝධයක් නැත.

වැරැදි නිවැරැදි බව පවතින්නේ පනවා ගත් සම්මුතික ධර්මතාවයන්ට අනුවයි.

සම්මුතික ධර්මතාවයන් ගැන දරුවන්ගේ මනසට ඇතුල් කරන්නේ කවුද? කෙසේද?

මව්පියන්, ගුරුවරුන්, පූජ්‍ය පූජක වරුන්, සමාජය, දරුවාගේ පරිසරය, මාධ්‍යයන්………..ආදී විවිධ පැතිකඩ ඔස්සේ අවධිමත්, නොවිධිමත්, විධිමත් කුමන ආකාරයකින් හෝ දරුවෝ සම්මුතික හෝ අසම්මුතික හෝ ධර්මතාවයන් මනසිකාර කර ගනිති.

දරුවෝ නිසි අවබෝධයකින් තොරව කරන වැරැද්දකට ශාරීරික දඬුවම් ලබා දෙන්නන්ගෙන් කී දෙනෙක් ඒ දරුවන් කල කී දෙයෙහි වරද කුමක්දැයි කරුණාවෙන් ආදරයෙන් පෙන්වා දෙන්නේද?

දඬුවම් ලබා දෙන්නන් ඔවුන්ගේ තරහව පිටකර ගැනීමේ ක්‍රියාව, දරුවන්ට ශාරීරික දඬුවම් දීමෙන් පිරිමසා ගන්නා බවක් පෙනෙයි.

දරුවෝ කුඩා නිසාත්, ඔවුන් නැවැත පෙරලා පහර නොදෙන නිසාත්, දරුවන්ට ශාරීරික දඬුවම් දීම බොහෝවිට සිදු වෙන්නකි.

එහෙත් සමහර අවස්ථාවන් වලදී සමහර දරුවෝ නැවැත පෙරලා පහර දුන් විට, මරණයට පත් වීමට  වැඩිහිටියන්ට සිදු වූ අවස්ථාවන්ද ඇත.

දරුවන්ට ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ වටිනාකමවත් වැදගත්කමවත් නොතේරෙන නිසා, තමන්ට ශාරීරික දඬුවම් දෙන්නන්ගේ ජීවිත වල වටිනාකම හෝ වැදගත්කම හෝ ගැන කවර කතාද?

දරුවන්ට ශාරීරික දඬුවම් දෙන, වැඩිහිටියන් ගැන මගේ අදහසනම් ඒ වැඩිහිටියන්ට නියම පෞරුෂත්වයක් සහ නිවැරැදිතාවයට දරුවන් පමුණුවා ගැනීමේ හැකියාවක්ද නොමැති බවයි.

වැඩිහිටියන්ගේ දුර්වලතාවය සහ නොහැකියාව වසා ගන්නේ තර්ජන ගර්ජන අපහාස උපහාස ශාරීරික දඬුවම් මඟින් බවයි වැටහෙන්නේ.

දරුවන්ට ශාරීරික දඬුවම් ලබා දෙන වැඩිහිටියන් සඳහා මනෝ ප්‍රතිකාර ලබා දිය යුතුයි.

භාවනා ක්‍රම හෝ මනෝ චිකිත්සක  ක්‍රම හෝ හේතු සොයා ඒ සඳහා කලයුතු ප්‍රතිකාර කිරීමෙන් හෝ මනස සැකසිය යුතුයි.

බුදුපියාණන්වහන්සේ කිසි විටෙක තම ගෝලයන්ට ශාරීරික දඬුවම් දුන් බවක් අසා නැත.

බුදු වදන වෙන්නේ තමන් අකමැති දෙය අන් අයටද නොකල යුතු බවයි.

එහෙත් මේ බුදු වදන සමහර වැඩිහිටි බුද්ධපුත්‍රයින් වහන්සේලා පිළිපදින්නේ නැතිව කුඩා සාමණේර ස්වාමීන්වහන්සේලාට ශාරීරික දඬුවම් ලබා දෙති.

භික්ෂු ශාසනයට ස්වාමීන්වහන්සේලා අඩු වීමටද දඩබ්බර තරුණ භික්ෂු පරපුරක් ඇති වීමටද එය හේතුවක් වී ඇති බව පැහැදිලි වේ.

එම නිසා මහානායක ස්වාමීන්වහන්සේලාගේත් වගකිව යුතු පාලකයන්ගේත් අවධානය යොමු කොට නිසි පිළියම් යෙදිය යුතු කාලය එළඹ ඇති බවයි වැටහෙන්නේ.

බබළන බුද්ධ ශාසනය තුල ඇති භික්ෂු ශාසනය පිරිහෙන්නට ඉඩ නොදී රැක ගනිමු.

 

 

 

Filed under නොතේරු | Comment (0)